Bakermat van het Zwanenkoor was het café de Twee Zwaantjes. "De Zwanen" was in de 70-er, 80-er jaren een heerlijk, echt, warm Amsterdams bruin café met een vaste klantenkring. Ze kwamen er bijna dagelijks, behalve op woensdag, want dan was het café gesloten. Om een uur of één, twee werd de deur ontsloten door tante Greet.
Zij nam de honeurs waar tot Joop kwam, zo tegen vieren. Door de week waren er dan 's middags min of meer vaste rituelen. Meestal werd er dan aan de bar getoept met enkele vaste klanten die daar 's middags, met op de achtergrond een zacht muziekje, een borreltje of pilsje kwamen halen. Totaal anders dan in het weekend, dan veranderde de Zwanen in een pandemonium. Zang en zingen in een breed scala, onvervalst opera repertoire, gevoelige luisterliedjes en oergezellig en vaak oorverdovend Jordanees genre.
Langzaam maar zeker verschoof het repertoire echter naar het Amsterdamse lied. Naar mate de populariteit, zeker in het weekend, meer en meer mensen aantrok uit de range van mensen die eens een avondje Jordaan wilde meemaken, werd het ook moeilijker om het luisteren te handhaven. Men wilde zingen, meezingen. Op een bepaald moment werd aan de Zwanen gevraagd om met een koor te komen zingen bij de opening van het Jordaanfestival. Dit koor werd daarop spontaan samengesteld uit alle losse zangers en zangeressen uit het café. Na een aantal liedjes te hebben gezongen in de Westerkerk, werd door Hans Mensink en Bert Koster het Zwanenkoor opgericht. Het koor bestaat ondertussen al meer dan vijftien jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten